Αυτος που μας κοιταει

Αυτος που μας κοιταει
εχει ενα ελαττωμα
δε ξερει πότε να κοιταξει.
Κι οταν ειμαστε τελειοι στρεφει το βλεμμα του αλλου
και οταν ειμαστε μικροι κι ανισχυροι
παλι δε κοιταει.

Μας βλεπει μονο οταν ειμαστε μετριοι
οταν δεν εχουμε τιποτα να πουμε
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια ορεξη να διαλυθουμε,
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια διαθεση να υπερβουμε κανεναν.
"Χα"
Λεει...
"Εσεις... Εσεις τι; Αδιαφορια. Δεν ειστε καν ασημαντοι
για να σας κοροιδεψω. Ειστε μετριοι."

Εμεις τι κανουμε;
Τιποτα οταν μας κοιταει.
Στο σπιτι βεβαια προετοιμαζομαστε στον καθρευτη
για την συναντηση μας μαζι του.
Βγαζουμε τον καλυτερο και τον χειροτερο εαυτο του
στο μυαλο μας.
Τον κανουμε να κλαψει και τον κανουμε να νιωσει υπερογκος.
Τον κανουμε να μας μισησει και τον κανουμε να μας αφιερωθει για
ολη του την ζωη.
Τελικα οταν ερχεται η στιγμη.
Ολο μας πετυχαινει μετριους.

Τι να πω;
Μπορει να ειμαστε και μετριοι.