Καποιος μπορει μεσα μου να πιει κρασι.

Καποιος μπορει μεσα μου να πιει κρασι.
Βεβαια πρεπει πρωτα να με ξεσκονισει επανειλημμένος γιατι η αληθεια ειναι οτι ειμαι μεσα στη σκονη. Παντου εχω σκονη
Απο την κορυφη μεχρι τη βαση.

Η αγαπημενη μου θεση μεσα στο σπιτι ειναι να στεκομαι πανω στη βιβλιοθηκη.
Βολευομαι πολυ ανετα εκει πανω και τραβαω την προσοχη. Ολο και καποιος θα πει...
«Οπς! Απο που ειναι αυτο.» και θα σουφρωσει τα ματια για να διαβασει τι γραφει στη ταμπελιτσα μου. Ημουν πολυ ψηλα πανω-πανω στη ξυλινη βιβλιοθηκη.

Τωρα ειμαι σε ενα μικρο συρταρι, μαζι με χαλασμενα γυαλια ηλιου, σελοτειπ , διαφημιστικα για πιτσες, τοκες, αξυστα μολυβια και αλλα αντικειμενα.

Το θυμαμαι με χαρα οταν με κερδισε, αυτος που του αξιζα. Με πηρε εκστασιασμενος και με κουνουσε ψηλα. Υστερα πανω στη βιβλιοθηκη. Θαυμασμος και γυαλισμα μια φορα τη βδομαδα. Αγνα χρονια.
Τωρα ειμαι ενα πλαγιασμενο, αχρειαστο, αδειο απο νοημα κυπελλο.