Αυτος που μας κοιταει

Αυτος που μας κοιταει
εχει ενα ελαττωμα
δε ξερει πότε να κοιταξει.
Κι οταν ειμαστε τελειοι στρεφει το βλεμμα του αλλου
και οταν ειμαστε μικροι κι ανισχυροι
παλι δε κοιταει.

Μας βλεπει μονο οταν ειμαστε μετριοι
οταν δεν εχουμε τιποτα να πουμε
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια ορεξη να διαλυθουμε,
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια διαθεση να υπερβουμε κανεναν.
"Χα"
Λεει...
"Εσεις... Εσεις τι; Αδιαφορια. Δεν ειστε καν ασημαντοι
για να σας κοροιδεψω. Ειστε μετριοι."

Εμεις τι κανουμε;
Τιποτα οταν μας κοιταει.
Στο σπιτι βεβαια προετοιμαζομαστε στον καθρευτη
για την συναντηση μας μαζι του.
Βγαζουμε τον καλυτερο και τον χειροτερο εαυτο του
στο μυαλο μας.
Τον κανουμε να κλαψει και τον κανουμε να νιωσει υπερογκος.
Τον κανουμε να μας μισησει και τον κανουμε να μας αφιερωθει για
ολη του την ζωη.
Τελικα οταν ερχεται η στιγμη.
Ολο μας πετυχαινει μετριους.

Τι να πω;
Μπορει να ειμαστε και μετριοι.

Σαν συγγραφέας, μιλας.

Δε μπορώ να φανταστώ ούτε ένα λόγο
αλλα έστω αν θες να μιλάς σα συγγραφέας
είναι πολύ εύκολο και απλό.

Ένας τρόπος είναι να βάζεις λέξεις όπως
"πάντα" ή "όλοι" ή "ποτέ"

Παραδειγμα.
Σου λεει καποιος:
"Εχω παρατηρησει οτι οταν μιλας σοβαρα
αφηνεις στο τραπεζι το χερι σου και εχεις σηκωμενο τον αντιχειρα σου
λες και κανεις οτοστοπ".

Εσυ που μιλας σα συγγραφεας δεν εχεις να πεις τιποτα παραπανω απο:

"Ολοι οταν κανουν οτοστοπ μιλαν σοβαρα."


ή σου ερχεται να πεις. "Σημερα ανοιξα το φως απο το υπογειο
και επι 2 λεπτα προσπαθουσα να καταλαβω γιατι ειχα ερθει ως εδω."

δε το λες ετσι, αλλα λες:

"Παντα οταν καποιος ανοιγει το φως απο το υπογειο, του παιρνει καποιο
χρονο για να θυμηθει τι θελει"

Ενα αλλο κολπο...
ειναι να διαλεγεις δυο φαινομενικα ασχετες λεξεις και να τις συνδεεις.
Για μεγαλυτερη επιτυχια ενδεικνυται η μια να ειναι μια αοριστη
ρευστη εννοια και η δευτερη ενα καθημερινο αντικειμενο.

Παραδειγμα.

"Οι παιδικες φιλιες παντα μου θυμιζουν τις παλιες συσκευες κινητων, μονο οταν
της ξαναβλεπεις τυχαια σε ενα συρταρι καταλαβαινεις οτι δε θα
ξαναδουλεψουν ποτέ."

Τριτο ειναι να λες την αληθεια για τις σεξουαλικες επιθυμιες των ανθρωπων.
Εδω δε θα δωσω παραδειγμα.


Τεταρτο και πιο ευκολο
ειναι να κανεις παρομοιωσεις απο το πουθενα.

Παραδειγμα.
"Σπαρταρουσε σα σεντονι απλωμενο στο τριτο οροφο, μιας φθινοπωρινης μερας".

ή

"Τα μαλλια σου μου θυμιζουν πεταμενο στα σκουπιδια σφουγγαρακι
που πλενουν τα πιατα"


Αν τα κανεις ολα αυτα
ή αλλοι μπορει να μη στο πουν
αλλα σιγουρα θα σκεφτουν,
"Α αυτος μιλαει σα συγγραφεας"
ή
"Πωπω... οτι να ναι ο τυπος".

Το κουτί με την Καμπύλη, Νίκος Χατζόπουλος

Έκανα να κουνηθώ και κατάλαβα ότι είμαι στα αλήθεια πιασμένος . Δε φταίει μόνο το ανατομικό κρεβάτι, φταίει ότι κοιμάσαι με κάποιον άλλον. Το να κοιμάσαι με έναν άλλον δεν είναι καθόλου εύκολο. Από την άλλη είναι ενδεικτικό κατά πόσο ταιριάζετε μεταξύ σας. Όταν ξυπνάς ξεκούραστος σημαίνει ότι τα σώματα σας εφαρμόζουν και βολεύονται μεταξύ τους, μόνα τους κατά την διάρκεια της νύχτας. Ασυνείδητα βάζει ο ένας το χέρι από εδώ, βάζει ο άλλος το πόδι του από εκεί και γίνεστε ένα και μοναδικό κομμάτι . Αν δεν ταιριάζουν τα σώματα, συγκρούονται μεταξύ τους, διεκδικούν το χώρο τους και σε καταριούνται που διάλεξες αυτό το ταίρι να περάσεις τη βραδιά σου. Ξυπνάς με μουδιασμένα τα άκρα μέσα στην νύχτα και κουλουριάζεσαι για να βολευτείς .

Πως να τον/την κανω να με θελει.

Υπαρχουν 3 τροποι για να κανεις καποιον να σε θελει.

1ο ειναι να μη τον θελεις εσυ.

2ο ειναι να τον θελεις αλλα να θελεις και καποιον αλλον.

3ο Να μη σε νοιαζει αν σε θελει η οχι.

και ενα κρυφο 4ο ειναι...

Να τον θες τοσο πολυ ωστε να μη μπορει να σου αρνηθει.