-Αποφάσισα εχθές να γράψω μια ιστορία φλας φίκτιον.
-Φίλε, σόρρυ αλλά δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό.
-Είναι στυλ διηγήματος με πολύ λίγες λέξεις. Δηλαδή ότι έχεις να πεις
πρέπει να το πεις γρήγορα.
-Ωραία, ενδιαφέρον ακούγεται. Τελικά τι έγραψες;
-Τίποτα, δε κατάφερα να γράψω τίποτα.
Ναι ναι πιστευω
και γινομαι.
Και ξαναγινομαι αυτο,
ενα φιλι στο λαιμο.
πρετεπλεξ
οταν
αρχιζεις να χρησιμοποιεις εσχατες
λεξεις των ψυχοσυνθεσεων μας.
Ο πρωτος πληθυντικός
υπο το πρισμα εστω και της απλουστερης
φιλοσοφικης θεωρησης ειναι ενα ψεμα.
πως μπορει να μιλησει καποιος για τον ιδιο και για εναν
αλλον ως υποκειμενα οριζομενα απο το ιδιο ρημα;
Εμεις ειμαστε... οχι... εισαι μονος σου φιλε.
