Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Η Νεραποστολή


"Παπαρια. Χαλασε η δουλεια." Μονολογουσε ο Μαυρος. Καθοντουσαν οι δυο τους εξω απο την αποθηκη τους, φτιαγμενη με λαμαρινες. 38 βαθμους θερμοκρασία. Ιδρωναν. Το βραδυ θα εφτανε τους μείον 2.
"Ενα βαρελι ολοκληρο θα επερνα και το χανω για τις μαλακιες των αλλων. Φοβιτσιαριδες.
Μαλακισμενα. Μονο για καμια εικονοκλοπη ειναι οι μαλακες. Φτωχομπινεδες."

Ο Τσαο καθοταν διπλα του πανω σε ενα πισι ταουερ που το ειχε κανει σκαμπουδακι.
Ειχε βαλει μια νεα βαφη μαλλιων. Του την εχει φερει η αδερφη του που εμενε στη πολη και ειχε κλιαρενς. Νεα μοδα αυτη. Που τις βρισκουνε ρε... Καθε μερα στις 8 το πρωι το μαλλι του αλλαζε χρωμα. Χρωμα εκπληξη. Τωρα ηταν πορτοκαλι. Κοιτουσε στον ουρανο και καπνιζε την ηλεκτρονικη πιπα του με οπιο.

"Ρε μαλακα σχιστοματη. Πες κατι. Κανε κατι γαμω τη πουτανα μου."
"Τι να κανω ρε μαλακα μαυρε; Γαμησε με." Πηρε μια ρουφηξιά.

Ο μαυρος εβλεπε απεναντι τον κοκκινο θολο της θεσσαλονικης. Εβγαλε ενα πλαστικο μπουκαλακι και εριξε μεσα στο στομα του 2 υδροκουμπια. Περασε το παπουτσι του στην χαρακωμενη ερημη γη. Κοιταξε τον ουρανο. Εδω και δεκα χρονια ηταν παντα απογευμα.

"Γαμω το βιοσεντονι το μπουρδελο." Ειπε ο Μαυρος. Ο Τσαο ειχε μπει στο κοσμο του.
"Ρε μαλακα Τσαο. 10 Χρονια εχουμε να δουμε ηλιο. Πες κατι ρε."
"Στ 'αρχιδια μου."

Ειδαν σκονη στο χωματοδρομο.
"Οπα ο Ιωσηφ ειναι." Ειπε ο Μαυρος. Ο Τσαο κοιταξε αδιαφορα.
Εφτασε ενα παλιο φορτηγακι και φρεναρε διπλα στην αποθηκη τους. Φορουσε μια λαδι βερμουδα. Χοντρες αντι-ραδιενεργες μποτες με εξτρα ασημενια λουρια. Και ενα δημοσιογραφικο γιλεκακι. Απο μεσα γυμνος. Το σωμα του ζαρωμενο. Οπως ολων. Τα μαλλια του ηταν κοντα και δεξια στα πλαγια ξυρισμενα. Ειχε περασει μια μικρη ιντελοπλακα. Οτι και να κανε ομως βλακας ηταν. Το προσωπο του ηταν σπυριασμενο.

"Ξεκολατε παρταλια." Ειπε καθως κατεβαινε.
"Τι εγινε ρε Τζοζεφ;"
"Ηρθα να σας φτιαξω ρε."
"Για πες."
"Νεραποστολή. Σε 1 ωρα. Στο 15β."
"Στανταρ;"
"Ε ναι σου λεω."
"Απο που το μαθες." Ρωτησε καχυποπτα ο Μαυρος.
"Ασε τωρα... Στανταρ σου λεω."
Το στομα του Μαυρου μονο με την ιδεα του νερου μουδιασε λες και ειχε φαει λεμονι.
Ειχε να πιει αληθινο νερο εδω και 7 μηνες.
"Για ποσα βαρελια μιλαμε;"
"Πολλα ξερω γω. 10-15."
"Μαλιστα... Ενταξει τι καθομαστε ξεκιναμε. Ελα Τσαο παμε. Πηγαινε φερε τα σιδερα και 3 παραλαιζ." Τον προσταξε ο μαυρος.
"Θα πρεπει να σκοτωσουμε;" Ρωτησε ο Τσαο σχεδων με αφελεια.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ωραιο το μαντ μαξ σκηνικό
και ο συνδυασμός μαύρου - κινέζου
άκρως κινηματογραφικός
όπως και όλο το θέμα άλλωστε

kostas_patra είπε...

μη το κόβεις τώρα που έγιναν οι συστάσεις..
τράβηξέ το όσο και όπου πάει

salvador είπε...

Αλητεία σκέτη.
Είπαμε φίλος...
Ο 3ος παγκόσμιος θα γίνει για το νερό.
Κάνε καβάτζες να πουλάμε στους Γερμανούς.

LiZardKing69 είπε...

Το προφανες, θα πουμε το νερο νερακι..
ή
Νερο = απαρχη της δημουργιας
Μαυρος, κινεζος, ιωσηφ = γκετο, καπιταλιστικη αριστερα, λομπυ
νεραποστολη = ψευδαισθηση επιβιωσης, αρχη του τελους, τελικη ευθεια.
ή
και τα δυο.