Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

Το τετραδιο.


Μου αρεσει να με αγγιζει αυτη. Παντα με αγγιζει εξωτερικα πριν με ανοιξει, για να της διηγηθω παλιες ιστοριες ή να βαλει μεσα μου καινουργιες.
Ειναι καλη.
Με κοκκινα ισια μαλλια μεχρι τους ώμους, λεπτα αγκαθωτα φρυδια, πορώδες μυτη και μαγουλα.
Δεν την εχω δει πολλες φορες να μιλαει αλλα οταν μιλαει στραβωνει το στομα προς τα δεξια.

Τα χερια της ειναι πολυ λευκα, οστεοδης και ασθενικα.
Με αγγιζει ελαφρα, καμια φορα νομιζω οτι με χαιδευει, δε ξερω σιγουρα.

Εγω παντα ειμαι μεσα σε ενα συρταρι απο ενα επιπλο.
Ωραιο επιπλο, βαρυ, κερασια. Μυριζει ομορφα.
Καμια φορα κανει και 2 βδομαδες να με σκεφτει.

Εχω και ενα φιλο. Το στυλο. Ειναι ενας φτηνος στυλος. Αν ξερατε ποσο ανοητα ειναι τα στυλο... Τιποτα δε κανει. Απλα γραφει. Δε μιλαμε. Μπορει και να μη ξερει να μιλαει.
Μονο να γραφει ξερει και ειναι και πλαστικο.

Πρεπει να παραδεχτω οτι τα φυλλα μου ειναι παλια.
Με ειχε αγορασει πριν 2 χρονια απο ενα βιβλιοπωλειο. Ημουν ενα φτηνο τετραδιο.
Τωρα ειμαι ακριβο για αυτην, εχω τοσα μεσα μου δικα της. Σχεδόν οι μισες σελιδες μου ειναι γεματες. Γεματες απο τα μικρα καλλιγραφικά της γραμματακια.

Μα για αλλο λογο θελησα να πω αυτη την ιστορια. Ειναι πικρο αλλα πρεπει να το πω.
Αυτα που γραφει ειναι γελοια. Γραφει κατι ψευτοποιηματα. Με ολο κατι καρδιες που ματωνουν, φεγγαρια που κλαινε, και τραυματισμενους μονοκερους. Υστερα καθεται και χαμογελα νομιζοντας οτι επειδη τα εχει σε μορφη τετραστιχων ειναι ποιηση.
Ποσο αθωα.

Προχθες για πρωτη φορα τα ειχε δειξει και σε καποιον αλλον. Ηταν ενας τυπος. Του διαβασε 4-5. Αυτος της ειπε οτι ειναι εκπληκτικα και μετα γαμιοντουσαν.

Σημερα μου φερθηκε βαναυσα. Ηρθε και με γραπωσε με δυναμη και μανια μεσα απο το συρταρι. Με ανοιξε και αρχισε να με βρεχει με τα δακρυα της. Υστερα μου εσκιζε τις σελιδες. 3-3 5-5. Εγινα χιλια κομματια.

Τωρα αργοπεθαινω μεσα σε ενα καδο σκουπιδιων. Ξερω το μελλον μου.
Το ηξερα απο την αρχη.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

να ξέρεις το τέλος σου
και να μη μπορείς να κάνεις κάτι
τραγικό και ποιητικό μαζί


υγ: τουλάχιστον είσαι σουπερ διεθνές; ή της πλάκας; χαχα
την καλημέρα μου νικ, χαθήκαμε..

kostas_patra είπε...

μπορείς να θυμηθείς καλό τετράδιο κανένα από τα σαχλά ποιηματάκι που καταχωρούσε, γιατί και η πολυδούρη νόμιζε πως έγραφε απλώς ημερολόγιο, μα μετά από τόσα χρόνια στολίζει πολλές βιβλιοθήκες.

πίσω από την ιστορία κρύβονται δυό αλήθειες,

απ' τη μια πως η τέχνη είναι μόνο η αφορμή για την ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή

και απ' την άλλη οι εραστές των τεχνών κουβαλούν με το όποιο ταλέντο τους την ανάγκη της αναγνώρισης του, βαρύ φορτίο και μεγάλη παραμύθα

Ανώνυμος είπε...

les na diavase to post sou kai na pareksigithike? i na katalabe poso athoa itan? e

niotho polles fores kai ego san tin gkomenitsa apo to post sou (oti grafo malakioules gia na goustaro ego kai kana dio alloi) gia to logo afto exo sbisei 3 blog mexri tora... gia na doume

Ψυχος είπε...

φιλοι μου καλοι.
Καλοι μου φιλοι.
Ειναι καιρος να αντιδρασουν
τα υποκειμενα στα αντικειμενα.
Νομιζεται οτι αντε ετσι μπορουμε να γραφουμε και να σβηνουμε.
Οχι!
και παλι Οχι.
Υπαρχει μια αξια περα απο το εγω που γραφω.
Εκει που παω οταν γραφω ειναι ενα μικρο σημειο ζωντανο.
Πιο ζωντανο απο τη μουσα.
Ας το σεβαστουμε.

Γεωργία είπε...

Καλημέρα...

Το post είναι μάλλον λίγο πιο προσωπικό απ' όσο μοιάζει, δε θα σχολιάσω λοιπόν, απλά θα σεβαστω :)

Η Playlist σου είναι απλώς ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!

november είπε...

... Εντάξει. Πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η ιστορία (και κάτι άλλες που έχεις πιο κάτω) είναι καλύτερη από τη δική μου. Αλλά σε περιμένω στη γωνία, ψυχρέ!

Ανώνυμος είπε...

Ρε τι ωραία πράγματα που διαβάζω σήμερα.
Τις καλησπέρες μου φίλτατε

Ψυχος είπε...

Γεωργια:
Ναι η μουσικη ειναι επιλογες χρονων... Ειμαστε με τους κλασσικους.

Νοβεμπερ:
Προσπαθω να σχολιαζω αληθινα. Χαιρομαι που σου αρεσαν οι μικρες ιστοριες μου.

Πασκαλ:
Καλησπερα. Ευχαριστω για τα καλα σου λογια.

Ανώνυμος είπε...

ξέρεις το μέλλον σου; μήπως μπορείς να μου πεις και το δικό μου; μπορεί να βγάλεις λεφτά απ' αυτό το πράγμα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό κείμενο και η έμπνευση :)

Το τέλος λίγο ανατρεπτικό, χεχε!

Φαντάζομαι πως θα ήταν η ιστορία μιας καπότας από αυτήν την πλευρά :Ρ

Του στυλ:
"Ο τάδε είναι καλός μαζί μου. Με κουβαλάει συνέχεια στην τσέπη του, πάμε βόλτες. Βλέπουμε μαζί ταινίες (πορνό) και όλο με χαϊδεύει και λέει πως θα με χρησιμοποιήσει. Ώσπου σήμερα πήγαμε στο σπίτι μιας κοκκινομάλλας. Και του έδειξε ένα τετράδιο... Μετά με έσκισε βέβαια και μπήκε μέσα της! Γεμάτο υγρά, αίσχος! Κόντεψα να πνιγώ... Τώρα αργοπεθαίνω πλάι στο γαμημένο τετράδιο! Εσύ φταίς για όλα..."

Ψυχος είπε...

Κειμγκρικ:
Ναι το ξερω το μελλον σου. Θα γινεις και συ τροφη για τη φυση.

Κμπεε:
Ωραια προσσεγγιση φιλε μου.
Μπορεις να βαλεις πολλες πλευρες.
Το στυλο, το τραπεζακι. Τις ιδιες τις λεξεις. Τα κοκκινα μαλλια.

salvador είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενο psyx ,σου το 'πα και κατιδίαν.
Το τετράδιο θα το πάρεις μαζί σου και δεν θα'χει που να κρυφτεί.
Θα περάσει καλα, είναι ταξιδιάρικο.
Θα το αφήσεις να κοιμάται κάτω απ'τα αλμυρίκια και να μυρίζει την θάλασσα στο βρεγμένο χώμα.
Εκτός και αν έχεις σκοπό να κουβαλήσεις συρταριέρα κερασιά στην σκηνή!
12 και σήμερα φίλος...

Michael είπε...

πολύ καλό, μου άρεσε η οπτική του τετραδίου.

Ψυχος είπε...

Thanx Σαλβαδορ και Μαικολ Αρβανιτη.

Ναι Κ. Σαλβαδορ θα το παρω το τετραδιο και ελπιζω να μη μου παραπονιεται.
Εσυ να μη ξεχασεις να παρεις την Αρπα
χεχε.

trying escape the truth είπε...

Ηταν πολύ καλό δεν μπορώ να πω! Φαντάζομαι τον υπολογιστή να αρχίσει να με κοπανάει με τις βλακείες που γράφω στο blog!

LiZardKing69 είπε...

Απιστευτο κειμενο απλα! Σε παει τοσο νωχελικα και αθωα, σχεδον παιδικα και μετα ερχεται το γαμησι σε ανυποπτο χρονο με οτι αυτο συνεπαγεται..
Απιστευτο δεσιμο για αλλη μια φορα.