Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

Πως να γραψεις ενα λογοτεχνικο βιβλιο.

Εν αρχη ειναι ο λογος. Ετσι... α πριορι πρεπει να υπαρχει ενας λογος για να γραψεις ενα βιβλιο. Ο λογοι που κανουν καποιον να γραψει ενα λογοτεχνικο βιβλιο δεν ειναι και πολλοι. Συνηθως ειναι η ματαιοδοξια, η κενοδοξια, η δοξα και η επαρση. Επισης η κατ' επιφαση τεχνη που ξεχυλιζει απο μεσα σου και δεν εχεις που να τη βαλεις.

Για να αρχισεις να γραφεις ενα λογοτεχνικο βιβλιο επιβάλλεται να εχεις διαβασει. Να εχεις διαβασει πολυ μαλιστα. Να ξεκοκαλισεις τους κλασσικους να τους κανεις δικους σου. Σκοπος αυτη της κίνησης ειναι οτι υπαρχει μια τεραστια πιθανοτητα να απογοητευτεις με τις διανοιες που εχεις να συναγωνιστεις και να τα παρατησεις. Αν γινει αυτο, μαλλον ειναι οτι πιο σωστο μπορεις να κανεις. Η περιπτωση να εχεις την ικανοτητα να γραψεις ενα καλο λογοτεχνικο βιβλιο ειναι πεντασπανια ετσι ξεροντας οτι θα εισαι κατω του μετριου ειναι δικη σου αποφαση να ξεφτιλιστεις σε ολους, εκτος απο τη γυναικα/αντρα σου και μερικους φιλους που παντα σε υποστηριζουν.

Η δικλιδα σε αυτη την περιπτωση, οπου εισαι η περιπτωση αλλα οι αλλοι δε σε καταλαβαινουν ειναι ακομα πιο σπανια, αρα μην ελπιζεις απλα παρατατα. Αν οντως νιωθεις ξεχωριστος τοτε βαλε ως κριτες σου τους μεγαλους κλασσικους. Συγκρινε τα γραπτα σου μαζι τους και κοιτα που βρισκεσαι.

Αν εχεις αυτα τα δυο στοιχεια. Εχεις διαβασει πολυ, και ξερεις οτι μπορεις να γραψεις καλα, αυτο που απομενει να κανεις ειναι να ζησεις. Πρεπει να ζησεις με παθος και ρισκο. Να σκληραγωγηθεις και να πεσεις χαμηλα στη κολαση. Να ξανασηκωθεις και να ξαναπεσεις. Να κανεις σβουρες στο παραδεισο και να δοκιμασεις οτι μηλο δεις μπροστα σου. Δεν νομιζω να υπαρχει καποιος λογοτεχνικος συγγραφεας ο οποιος να ζουσε χαλαρη ζωη περιμενωντας στο γραφειο του να του ερθει η επιφοίτηση.

Αν ζησεις, το μονο που απομενει ειναι να δημιουργησεις. Την στιγμη της δημιουργειας ο πραγματικος κοσμος χανεται και υπαρχει μεσα σου μονο η ιδεα. Ιδρωνεις μαζι της, καταγινεσαι, κανεις ερωτας και καταδιωκεσαι. Γινεσαι πλουσιος και ζητιανος, γυναικα και αντρας, παππους και παιδι. Γινεσαι ολοι οι χαρακτηρες σου. Βουτας μεσα τους, τους γραπωνεις τη ψυχη και την σφουγγιζεις μεχρι να βγαλει την πεμτουσια που θα βαλεις στα χειλι τους.

Αν τα κανεις ολα αυτα. Περναμε στο λιγοτερο δυσκολο. Στο θεμα. Το θεμα ειναι μια ψευδαισθηση. Ποτε δεν υπαρχει θεμα. Ενα λογοτεχνικο βιβλιο δεν εχει θεμα. Ειναι οπως ακριβως η ζωη απλα για καποιο λογο εσυ που θα γραψεις θες να την αλλαξεις, να γραψεις για μια αλλη ζωη που δεν καταλαβαινω γιατι να το κανεις αυτο.

Καλη επιτυχια.

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον θα τα παρατήσω...
μέχρι νεωτέρας
μου τσάκισες την αυτοπεποίθηση
ντροπή σου...
και σε είχα για φίλο

Haris είπε...

Και να σκεφτείς ότι μπήκα στο μπλογκ σου επειδή έχεις στο προφίλ σου την λέξη συγγραφέας...

Απλά ελπίζω να μην σε διάβασαν πολλοί φιλόδοξοι συγγραφείς. Γιατί παρουσιάζεις το βουνό και τους λες: ξέρεις, δεν μπορείς να ανέβεις. Αλλά η αλήθεια είναι, ότι αν πάρεις τον δρόμο για την κορυφή του βουνού τότε τα πάντα κυλάνε πιο ομαλά.

profitisa είπε...

Ωραία πένα Νίκο και ουσιώδης..οι καλές πένες προκαλούν όμως, είρωνες, καυστικούς και αντιδραστικούς εσύ έχεις γράψει κάτι;

Τριτάλας ὁ Ἀνθεμοῦσιος είπε...

Το πρόβλημά μου είναι πως δεν ξέρω πως να ξεκινήσω... Έχω σκίσει πολλές σελίδες για αυτόν τον λόγο.

Unknown είπε...

καλα τα λες φιλε αλλα δεν εχεις τιποτα να συναγωνιστης με καποιον
και ξερεις γιατι?
γιατι εισαι μοναδικος στα ιδια
και ετσι ολα ειναι μοναδικα

Unknown είπε...

το θεμα ειναι τι εχεις να πεις.......

Ανώνυμος είπε...

Απίστευτες κοινοτυπίες

Ανώνυμος είπε...

" Τι στιγμη της δημιουργειας ο πραγματικος κοσμος χανεται και υπαρχει μεσα σου μονο η ιδεα. Ιδρωνεις μαζι της, καταγινεσαι, κανεις ερωτας και καταδιωκεσαι. Γινεσαι πλουσιος και ζητιανος, γυναικα και αντρας, παππους και παιδι. Γινεσαι ολοι οι χαρακτηρες σου. Βουτας μεσα τους, τους γραπωνεις τη ψυχη και την σφουγγιζεις μεχρι να βγαλει την πεμτουσια που θα βαλεις στα χειλι τους. "

Εγώ δεν έχω κάνει ούτε το 1/5 από αυτά που είπες πιο πάνω αλλά ζω αυτήν την παράγραφο...!

Ανώνυμος είπε...

Ναι σωστο και αυτο εξαρταται ομως απο το κερδος πνευματικο και υλικο αν αξιζει η προσπαθεια, στο κατω κατω ολα ειναι συγκυριες ,ευκαιριες και καθαρη τυχη αν η δηθεν επιτυχια εμφανιστει...

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη έπαρση. Προσωπικά ως λογοτέχνη δεν σας γνωρίζω, αλλά διαφωνώ μαζί σας κάθετα. Διαβάζοντας το κειμενό σας αυτό, μου δημιουργήθηκε όλο και πιο σταθερά η εντύπωση ότι αναφέρεστε στον εαυτό σας. Δεν ξέρω αν πρόκειται για αυτοσαρκασμό ή για μια κακία ψυχωσικού τύπου απέναντι σε κάθε νέο ή επίδοξο συγγραφέα. Εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι πως το "γράφειν" σε πολλούς ανθρώπους είναι ανάγκη, είναι η εξάτμισή τους, είναι η ψυχοθεραπεία τους και ανάμεσα σε αυτούς, υπάρχουν και μερικοί που έχουν την ικανότητα να το πάνε παραπέρα. Και όχι, δεν χρειάζεται να έχεις γίνει ο ίδιος ένα σίχαμα για να γράψεις για τα σιχάματα, δεν ξέρω αν ο Τομας Μαν ήταν φυματικός όταν έγραφε το βουνό, ή αν ο Τζωρτζ Όργουελ ήταν ζώο όταν έγραφε τη φάρμα των ζώων, εκείνο που ξέρω είναι ότι χρειάζεται παρατηρητικότητα, φαντασία, καλή χρήση του λόγου και προπάντων συγκροτημένη σκέψη και βιωματική εμπειρία. Αποτρέπετε με το κειμενό σας αυτό τους νέους από το να καταπιαστούν με τη συγγραφή λες και πρόκειται να ασχοληθούν με πυρηνική φυσική ενώ δεν έχουν τελειώσει το δημοτικό. Λοιπόν φίλε μου νομίζω πως σκοπίμως μυθοποιείτε τα πράγματα. Αν όχι, το πρώτο που θα τους λέγατε, είναι ότι χρειάζεται να σκύψουν βαθιά μέσα τους και να ανακαλύψουν τις αλήθειες τους. Άλλωστε αυτές είναι που μας ωθούν να θέλουμε να εκφραστούμε, αυτές που μας κάνουν να θέλουμε τους αναγνώστες, ο κοινός τόπος, η ανάγκη της κοινής παραδοχής, μια έμμεση βεβαίωση του ότι δεν είσαι τρελός, ή δεν είσαι ο μόνος τρελός σε αυτό τον πλανήτη, μια παρηγοριά ότι δεν είσαι μόνος σου στον μάταιο έτσι κι αλλιώς αυτό κόσμο και μια ψευδαίσθηση γιατί όχι, ότι μπορεί μέσα από μέσα κάποιος, έστω και ένας, να οφεληθεί από μια λέξη, μια φράση, που θα τον κάνει να δει για λίγο έστω τον εαυτό του και τον κόσμο αλλιώς.
Να υποθέσω ότι Ψυχος είναι παρατσούκλι; ότι άμεσα συνυφασμένο με τις ιδέες σας περι συγγραφής και τον τρόπο που αποκαρδιώνετε τους αναγνώστες σας;
Θα σας πρότεινα να διαβάσετε τον Σοπενάουερ.
Τελικά δεν έχει πιο μεγάλη αξία το να πλασάρει κανείς την κυνικοτητά του, από το να μιλήσει με ειλικρίνεια και με το χέρι στην καρδιά για τις ανασφαλειές του. Δεν προσθέτεις ερωτηματικά στην ανθρωπιά σου με αυτό τον τρόπο.

KEKROPAS είπε...

ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΟΥ! ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ???? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Η ΖΩΗ ΟΥΤΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ! ΕΣΥ ΦΙΛΕ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΑΗΜΝΗΣΤΟ ΛΟΥΝΤΕΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ! ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΡΓΑ, ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΑΓΟΡΑΙΟ ΕΡΩΤΑ, ΝΑ ΠΛΗΓΩΣΕΙΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ, ΑΥΤΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ?????? ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΛΗΡΗ ΑΥΤΟΓΝΩΙΑ ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΙΠΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΣΑΜΠΟΥΝΑΣ! ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΣΕ ΕΘΙΞΑ, ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΘΙΓΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙΣ...
Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΗΜΟΥΝ ΟΤΑΝ 2 ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ ΜΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΔΩΣΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ...

Ανώνυμος είπε...

γράφω γιατί έχω ταλέντο. γράφω γιατί έχω ιδέες. γράφω γιατί μ αρέσει. γράφω γιατί αγαπάω αυτό που κάνω. γράφω γιατί με ανακουφίζει. γράφω γιατί θέλω να δείξω στους άλλους τον κόσμο που μπορώ να φτιάξω με τις λέξεις. γράφω γιατί μπορώ να σου δείξω τα πάντα μέσα από τα κείμενά μου, να σου δώσω να μυρίσεις, να νιώσεις, να ακούσεις. γράφω γιατί μπορώ να σε κάνω να γελάσεις, να κλάψεις, να θυμώσεις, να πιστέψεις. γράφω γιατί είναι αυτό που με αντιπροσωπεύει. γράφω γιατί μπορώ να χαθώ σε ένα βιβλίο και θέλω ο κόσμος να μπορεί να χαθεί μέσα στα κείμενά μου. γράφω για μένα και για τους άλλους. γράφω γιατί αυτό είναι η ζωή μου. ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ. γι αυτό γράφω. όχι επειδή θέλω να ξεφύγω από τη ζωή μου. απλά επειδή θέλω να δημιουργήσω ζωή. επειδή μ αρέσει η μαγεία και θέλω να γράψω για κάποιους που την έχουν ζήσει. γράφω επειδή θέλω να ταξιδεύψω σε τόπους που δεν υπάρχουν ή που δεν μπορώ να φτάσω εκεί. γράφω γιατί θέλω να δείξω στους άλλους όσα βλέπω και νιώθω, όσα θα μπορούσα να βλέπω και όσα θα μπορούσα να νιώθω... απλά γράφω...γιατί το γράψιμο είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. ένα θηρίο που αν δεν το ελευθερώσω θα με κατασπαράξει από μέσα. γράφω για να ελευθερώσω το θηρίο μου.

Alexandra T. είπε...

Αν και όλα αυτά μου φάνηκαν κάπως υπερβολικά, νομίζω πως ο σκοπός του " συγγραφέα" είναι να σε αφυπνίσει και να σου εμφυσίσει το πάθος που πρέπει να έχεις για να γράψεις.Δεν νομίζω ότι εννοεί να πέσεις στα ναρκωτικά ή να κυληστείς στο βούρκο της αμαρτίας, αν όμως δεν έχεις ιδέα από τη ζωή, σε ένα ευρή της φάσμα, τότε για τι θα γράψεις?? Ας μην ξεχνάμε πως γράφεις για να διαβαστείς και το αναγνωστικό κοινό είναι πολύ απαιτητικό.. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη... Και το βιβλίο μου εγω θα το ξεκινήσω και ας μην μπορέσω ποτέ να συγκριθώ με τους μεγάλους κλασσικούς που διδάχθηκα στο πανεπιστήμιο ;)

Ανώνυμος είπε...

Δε συμφωνώ καθόλου. Το μόνο που πιστεύω ότι χρειάζεται είναι φαντασία, ταλέντο και πάθος. Δε χρειάζεται κανείς να κλειστεί στον εαυτό του, να τα κάνει όλα μόνος του και η ζωή του να είναι ένα μαρτύριο για να γραψει μία ιστορία που θα ξετρελάνει το αναγνωστικό κοινο. Ετσι και αλλιώς δεν υπάρχει ο συγγραφέας που ότι έχει γράψει έχει γίνει επιτυχία.

Ανώνυμος είπε...

καλά

καλά
το νοημα του γραφω

για να καταλαβαινόταν
τι γραφει
πρεπει να διαβασετε
και οσοι αφηνουν σχολια
φαινονται αγραμματοι
ειναι απο αυτους που περιμενουν
τη λυση του γιατι γραφουν
στο ιντερνετ

ουστ

εξω ρε

παρατατε μας

αφηστε εμας να γραψουμε
διαβαστε μας

και παρατατε μας

απο τη μικροτητα των σχολιων

κανεις δε εχεις ανακαλύψει

γιατι γραφει στο ιντερνετ

και απλα αυτο το κειμενο

το νιωθω να συμμετεχει στη

διαυγεια του εγω ε

εγω ρε.

alafroiskiotos είπε...

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ , ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ , ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ , ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ . ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ , ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ,ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ !!! ΟΠΩΣ Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ , ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΡΑΦΕΙ . ΟΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ . ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ , ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΟΙΣ . ΤΟ ΠΡΟΙΟΝ ΔΗΛ. ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΚΛΑΣΙΚΩΝ . ΓΙΆΥΤΟ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΔΥΝΑΜΕΙ ΣΥΓΓΡΑΦΟΙΣ ΕΦΟΔΙΑΣΤΗΤΕ ΜΕ ΜΟΛΥΒΙΑ ΚΑΙ ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ , ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΓΡΑΨΤΕ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ , ΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΟΛΑ . ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΠΟΘΗΚΑΝ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ . ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ . ΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΑΠΟΨΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΚΟΠΙΑ . ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ .ΕΞΆΛΛΟΥ ΟΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ , ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ . ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΜΩΣ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ .

Ανώνυμος είπε...

Εγώ βρίσκω ένα βαθύτερο νόημα σε όσα λες με εξαιρετικά χειμαρρώδη τρόπο που ενόχλησε κάποιους!

Άσχετα αν - κατά την ταπεινή μου άποψη - έχεις καλύψει το θέμα απ' όλες τις πλευρές ή όχι, η προσέγγιση σου νομίζω ότι είναι πολύ κοντά στην αλήθεια....

Κι εγώ που ίσως να είμαι άτομο ματαιόδοξο, και με ελεγχόμενη έπαρση και καθώς η τέχνη και η φαντασία, έχω την πεποίθηση, ότι ξεχειλίζει από μέσα μου και δεν έχω που να τη βάλω...λέω να γράψω ένα βιβλίο!!!

Έχω το προφίλ :)

Ανώνυμος είπε...

"Οι λογοι που κανουν καποιον να γραψει ενα λογοτεχνικο βιβλιο δεν ειναι και πολλοι. Συνηθως ειναι η ματαιοδοξια, η κενοδοξια, η δοξα και η επαρση. Επισης η κατ' επιφαση τεχνη που ξεχυλιζει απο μεσα σου και δεν εχεις που να τη βαλεις"

..."απλά γράφω...γιατί το γράψιμο είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. ένα θηρίο που αν δεν το ελευθερώσω θα με κατασπαράξει από μέσα. γράφω για να ελευθερώσω το θηρίο μου"

Δύο απόψεις που όμως ισχύουν και οι δύο, σε διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων. Ας μην είμαστε αφοριστικοί...για άλλους το γράψιμο είναι εσωτερική ανάγκη και τρόπος ζωής, για άλλους φιλοδοξία (όχι απαραίτητα ματαιοδοξία) και για άλλους θεραπεία.

Το πως το περιγράφει κανείς είναι είτε βιωματικό είτε επεξηγηματικό (ειλικρινώς ή όχι) της δικής του αλήθειας.

Όπως όλα, έτσι και το γράψιμο πηγάζει από διαφορετικές ανάγκες και στοχεύει σε διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την προσωπικότητα, τις συγκυρίες κλπ. Όπως και να έχει, προϋποθέτει δημιουργικότητα!

Αν υπάρχει πάθος και ταλέντο, τότε υπάρχει κι ελπίδα για αναγνώριση - αν αυτό είναι το επιδιωκόμενο, που είναι, συνήθως! Και γιατί να μην είναι;

Όσοι το νιώθουν, μπορούν απλά να το δοκιμάσουν...Η εμπειρία που θα αποκτήσουν γράφοντας θα τους οδηγήσει. Αν πρόκειται για ανάγκη, θα έχουν βρει ένα νέο τρόπο έκφρασης, μία διέξοδο, ένα μέσον επικοινωνίας, ένα δρόμο προς την κάθαρση! Αν πρόκειται για ματαιοδοξία και μόνον, θα ξεφουσκώσει νωρίς...

Καλή Επιτυχία!

Ανώνυμος είπε...

οταν εξηγησω γιατι αναπνεω θα εξηγησω και γιατι γραφω

Scoupafi είπε...

Γράφω γιατί είμαι ματαιόδοξος.
Αλλα τώρα γράφω σε ένα άλλο ματαιόδοξο. Αρα ας μοιραστούμε ευχάριστα τα ταλέντα μας στην ματαιοδοξία χαρίζοντας στο διαδικτυακό κοινό όμορφα χαμόγελα.

Η ανάρτηση σου κάνει το γράψιμο να μοιάζει καταναγκαστικό έργο. Άραγε τι σημαίνει κάποιος να τα παρατάει επειδή αισθάνεται μετριότητα; Άραγε πως μπορείς εσύ κύριος να πάρεις τέτοιο κρίμα στο λαιμό σου; Άραγε πως μπορείς να θεωρείς κάτι τέτοιο σωστό;
Το γράψιμο, η ποίηση, κάθε μορφή γραπτής τέχνης είναι ένας τρόπος να ουρλιάζεις χωρίς να σε ακούει κανείς, παρά μόνο αυτοί που θα επιλέξουν να ξεκουφαθούν και να μοιραστούν το κομμάτι του εαυτού σου και εσύ, τολμάς να τους λες να πνίξουν την φωνή τους; Να βουβαθούν, απλά και μόνο επειδή αισθάνονται κατακλυσμένοι από κάποιον παλαιότερο;
Πως θα έρθει, με αυτόν τον τρόπο η εξέλιξη; Θα ανακυκλώνεται η σκέψη επ' αόριστον;
Έχεις συνδέσει το γράψιμο με κάτι το βρώμικο, το υπεροπτικό, το διεστραμμένο.
Αμα πιστεύεις κύριος όσα γράφεις, πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου καλύτερα.

Η τέχνη είναι για όλους, είναι η πνοή που δίνει ζωή στη ζωή μας. Κανείς δεν επιτρέπεται να σε αποθαρρύνει να εξυψώνεσαι.

Ανώνυμος είπε...

Λες ΜΑΛΑΚΙΕΣ

Ανώνυμος είπε...

Πολυ καλη η περιγραφη σας για το πως πρεπει να γραφουμε...
Γραφω και εγω ενα βιβλιο εδω και δυο χρονια και ειμαι πολυ ενθουσιασμενος με την ιδεα ισως επειδη πιστευω οτι θα παει πολυ καλα.
Επειτα εκανα μια μικρη ερευνα κυκλοφοριας παιδικων μυθιστορηματων για να δω αν τυχον αυτο που εγραψα εχει ξανακυκλοφορησει. Διαπιστωσα οτι δεν υπαρχει κατι αντιστοιχο.
Η ερωτηση μου ειναι η εξης: Εννοειται οτι θα παω σε συμβολαιογραφο και θα κατοχυρωσω τα πνευματικα μου δικαιωματα.
Υπαρχει περιπτωση να θεωρησουν την ιδεα μου πολυ καλη απο τον εκδοτικο οικο και να μου την κλεψουν; Η δεν τους συμφερει να κανουν κατι τετοιο;
Και δευτερον: Εχω διαβασει πολλα βιβλια και εχω συγκρατησει στο μυαλο μου πολλες προτασεις και μαλιστα μια απο αυτες μου αρεσε τοσο πολυ που την εναποθεσα στο βιβλιο μου. Μηπως αυτο θεωρειτε λογοκλοπη; Ειναι μια φραση απο γνωστο βιβλιο αλλα σχεδον κοινη που την χρησιμοποιουμε πολλοι. Μια φραση 15 λεξεων. Μπορειτε να μου απαντησετε; Ευχαριστω!

Ανώνυμος είπε...

Άρχισα να γράφω. Έτσι έμαθα ποια είμαι. Είχα την τιμή να γνωρίσω κάποιους συγγραφείς οι οποίοι με χλεύασαν μέχρι που τελικά το βιβλίο εκδόθηκε και πήγε πολύ καλά. Ήταν κάτι τύποι σαν εσένα. Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι πως τελικά το γράψιμο δεν είναι μόνο ταλέντο και πάθος αλλά "αντιβίωση" για την μανιοκατάθλιψή μου.Δεν χρειάζονται οδηγίες, ούτε μαγικές συνταγές. Χρειάζεται ειλικρίνεια ως προς τον εαυτό μας. Ίσως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους με κατανόηση, συμπόνια κι αγάπη. Τελικά δεν χρειάζεται να συναγωνιστείς μεγάλους συγγραφείς. Απλά φοβάσαι μήπως κάποιος απο όσους σχολιάζουν είναι καλύτερος απο εσένα. Τελικά το κίνητρό σου μήπως ΘΑ ΠΡΕΠΕ να είναι ο ανταγωνισμός με τον εαυτό σου πρώτα?

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι οι περισσότεροι που σχολιάζουν εδώ, αντί να ψάχνουν
στο ίντερνετ τη φράση
"Πως να γράψω ένα βιβλίο"
θα έπρεπε να ψάχνουν τη φράση
"Πως να γράψω στο αγαπημένο μου μικρο ημερολόγιο"
think about it.

Ανώνυμος είπε...

όταν υπάρχει ανάγκη για γράψιμο, τότε σημαίνει πως πάντα έχεις κάτι να πεις. Είτε αυτό αρέσει, είτε όχι. Οπότε εφόσον νιώσω εγώ ή ο οποισδήποτε μικρός απο εμάς...(!) οτι θέλω να αποτυπώσω τα βιώματά μου ή τις σκέψεις μου στο χαρτί, σίγουρα δεν θα κάτσω να σκεφτώ αν έχω ταλέντο εφάμιλλο με αυτού του Καζαντζάκη ή της Βιρτζίνια Γούλφ...
Ευχαριστώ!