Το παρτυ.
Σημερα θα παω σε ενα παρτυ.
Περιμενα πολυ καιρο αυτο το παρτυ και εχω κανει ολων των ειδων τις ετοιμασιες.
Ξερω τι θα πω σε καθε ερωτηση που θα κανουν για μενα. Ξερω ποτε δε πρεπει να μιλησω
και να αφησω τους αλλους να ξεδιπλωνονται. Εχω ετοιμαστει επισης για τις στιγμες της αμηχανιας.
Πως θα βαλω το σωμα μου πανω στην καρεκλα που θα τοποθετησω τα ποδια μου και τα χερια μου.
Ξερω απο ποιον θα ζητησω ποτο και ποτε θα επιβαλεται να το σερβιρω εγω.
Με διαφορα τεχνασματα εχω μαθει ποιος θα ειναι εκει και περιπου πως συμπεριφερεται ο καθενας
ωστε οι προβλεψεις μου να ειναι στατιστικα επιτυχεστερες.
Το μονο που μου μενει πλεον ειναι να με καλεσουν.
Το οποιο μαλλον ειναι απιθανο.
7 σχόλια:
αφου στα πάρτυ πάμε ακάλεστοι!!!
κάποτε στην πόλη των ρύπων.
ξύπνημα με κέφι για μαγείρεμα και βραδινή σύναξη.
με δυό τρία τηλέφωνα ήταν να έρθουν δέκα.
ετοιμασίες, καθαρισμοί, ταχτοποίηση, μαγειρέματα και το βράδυ οι επισκέψεις.
πολλά πιάτα, πολλά πιοτά και φρούτα, ένα κουδούνισμα στην πόρτα επιπλέον.
ανοίγω.
είναι μια εγώ.
-καλησπέρα,εδώ γίνεται το πάρτυ;
-καλησπέρα, φυσικά και πέρνα μέσα.
μπαίνει.
-ήρθα με άδεια χέρια..
-..αλλά ήρθες και αυτό φτάνει.
-δεν με ξέρεις
-σίγουρα δεν σε ξέρω.
-εσύ το κάνεις το πάρτυ;
- μη νομίσεις, μια μάζωξη για μάσα είναι που θα χει και τραγούδι.
-με λένε εύα
-εμένα κώστα, αλλά να με φωνάζεις μήλο.
-ήρθε ένας κοντός με γυαλάκια από το τεί;
-δυστυχώς δεν θα μπορέσει να ρθει. τον ξέρεις;
-όχι,αλλά το μεσημέρι τον άκουσα σε μια παρέα να λέει για ένα φίλο του που θα κανε ένα πάρτυ και όποιος ήθελε μπορούσε να πάει, συγκράτησα την διεύθυνση και να μαι
-ευτυχώς, γιατί οι κοπέλες που μας τίμησαν τις φάγαμε όλες
-με τα μάτια;
-χμ, περίπου.
η εύα ήρθε από το πουθενά, κάθισε στον κύκλο μας στο χαλί με τις πολύχρωμες κάλτσες της, φάγαμε του σκασμού, τραγούδησε τα τραγούδια της με την κιθάρα, κοιμήθηκε σε ένα δωμάτιο από τα αχρείαστα που είχα και δεν την ξανάδε κανένας μας, σαν να τανε λίγο πιο αληθινή από οπτασία.
πήγαινε όπως σου λέει ο φίλος, όλοι οι καλοί χωράνε
μπορείς να παραβιάσεις το απόρθητο της προσμονής,χρησιμοποιώντας ώς δούρειο ίππο,την δυσώδη ανάσα του κονιάκ με νεκρά τσιγάρα κι εκείνα τα στεγνά από τη μέθοδο χέρια που μετέρχονται οι κατσαρίδες για να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο της αιώνιας ζωής/μετά θα σου δοθεί η ηγεμονική ελευθερία της επιλογής των partysetters.
Κάποτε με καλούσαν σε πάρτι, θυμάμαι παλιά. Και σε κάποια από εκείνα πήγα. Τα βαρέθηκα και έφυγα και ανέπτυξα άσθμα για να μην έχω να παραστώ στου καπνού τον χορό. Τώρα μόνοι λίγοι θα με καλέσουν και αν, εκ του ασφαλούς, αφού ξέρουμε όλοι πως δε θα πάω. Ποιος από τους δυο μας είναι πιο σωστός;
μην στεναχωριέσαι..
και τι είναι πλέον τα πάρτι; βαρετές συναντήσεις που τις περισσότερες φορές δεν βγάζουν πουθενά!
μην το ψάχνεις!
Γράφε λέμε
Γράφε
Μάλλον αναφέρεσαι στο πάρτυ που περίμενα πολύ καιρό να κάνω αλλά τελικά δεν έκανα.
Δημοσίευση σχολίου