Σαν συγγραφέας, μιλας.

Δε μπορώ να φανταστώ ούτε ένα λόγο
αλλα έστω αν θες να μιλάς σα συγγραφέας
είναι πολύ εύκολο και απλό.

Ένας τρόπος είναι να βάζεις λέξεις όπως
"πάντα" ή "όλοι" ή "ποτέ"

Παραδειγμα.
Σου λεει καποιος:
"Εχω παρατηρησει οτι οταν μιλας σοβαρα
αφηνεις στο τραπεζι το χερι σου και εχεις σηκωμενο τον αντιχειρα σου
λες και κανεις οτοστοπ".

Εσυ που μιλας σα συγγραφεας δεν εχεις να πεις τιποτα παραπανω απο:

"Ολοι οταν κανουν οτοστοπ μιλαν σοβαρα."


ή σου ερχεται να πεις. "Σημερα ανοιξα το φως απο το υπογειο
και επι 2 λεπτα προσπαθουσα να καταλαβω γιατι ειχα ερθει ως εδω."

δε το λες ετσι, αλλα λες:

"Παντα οταν καποιος ανοιγει το φως απο το υπογειο, του παιρνει καποιο
χρονο για να θυμηθει τι θελει"

Ενα αλλο κολπο...
ειναι να διαλεγεις δυο φαινομενικα ασχετες λεξεις και να τις συνδεεις.
Για μεγαλυτερη επιτυχια ενδεικνυται η μια να ειναι μια αοριστη
ρευστη εννοια και η δευτερη ενα καθημερινο αντικειμενο.

Παραδειγμα.

"Οι παιδικες φιλιες παντα μου θυμιζουν τις παλιες συσκευες κινητων, μονο οταν
της ξαναβλεπεις τυχαια σε ενα συρταρι καταλαβαινεις οτι δε θα
ξαναδουλεψουν ποτέ."

Τριτο ειναι να λες την αληθεια για τις σεξουαλικες επιθυμιες των ανθρωπων.
Εδω δε θα δωσω παραδειγμα.


Τεταρτο και πιο ευκολο
ειναι να κανεις παρομοιωσεις απο το πουθενα.

Παραδειγμα.
"Σπαρταρουσε σα σεντονι απλωμενο στο τριτο οροφο, μιας φθινοπωρινης μερας".

ή

"Τα μαλλια σου μου θυμιζουν πεταμενο στα σκουπιδια σφουγγαρακι
που πλενουν τα πιατα"


Αν τα κανεις ολα αυτα
ή αλλοι μπορει να μη στο πουν
αλλα σιγουρα θα σκεφτουν,
"Α αυτος μιλαει σα συγγραφεας"
ή
"Πωπω... οτι να ναι ο τυπος".