Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Αυτος που μας κοιταει

Αυτος που μας κοιταει
εχει ενα ελαττωμα
δε ξερει πότε να κοιταξει.
Κι οταν ειμαστε τελειοι στρεφει το βλεμμα του αλλου
και οταν ειμαστε μικροι κι ανισχυροι
παλι δε κοιταει.

Μας βλεπει μονο οταν ειμαστε μετριοι
οταν δεν εχουμε τιποτα να πουμε
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια ορεξη να διαλυθουμε,
τις στιγμες που δεν εχουμε καμια διαθεση να υπερβουμε κανεναν.
"Χα"
Λεει...
"Εσεις... Εσεις τι; Αδιαφορια. Δεν ειστε καν ασημαντοι
για να σας κοροιδεψω. Ειστε μετριοι."

Εμεις τι κανουμε;
Τιποτα οταν μας κοιταει.
Στο σπιτι βεβαια προετοιμαζομαστε στον καθρευτη
για την συναντηση μας μαζι του.
Βγαζουμε τον καλυτερο και τον χειροτερο εαυτο του
στο μυαλο μας.
Τον κανουμε να κλαψει και τον κανουμε να νιωσει υπερογκος.
Τον κανουμε να μας μισησει και τον κανουμε να μας αφιερωθει για
ολη του την ζωη.
Τελικα οταν ερχεται η στιγμη.
Ολο μας πετυχαινει μετριους.

Τι να πω;
Μπορει να ειμαστε και μετριοι.

1 σχόλιο:

Specialmuse είπε...

Όταν είσαι μέτριος έχεις περισσότερες επιλογές, από τις άλλες δύο καταστάσεις. Προτιμώ τη μετριότητα, αρκεί να προκύπτει από κάποια ισορροπία.