Νίκος Ψύχος

Μενω σε μια μονοκατοικια βαρετη. Βαρετη σαν χιλιοπαιγμενο αρπιτζι.
Ενα πνευμα που μενει μεσα με ρωταει γιατι ειναι βαρετη
και του απαντω αυτο ακριβως.

Χωρις να κανω ερωτησεις, το πνευμα ξερει.

τελως παντων, δε θελω να μιλησω για μενα και τα πνευματα του σπιτιου.

Λοιπον, εχω εξω στην αυλη κατι δεντρα.

Στη ζωη μου, οπως ολοι στη ζωη τους, πηρα στα χερια μου οπως ολοι στα χερια τους
πολλους σπορους.

Και για καποιο ηλιθιο λογο, θεωρησα οτι πρεπει να φυτεψω, να προστατευσω και να μεγαλωσω τα δυνατοτερα δεντρα.

Αυτες ξερετε ειναι επιλογες ζωης.

Απο το πισω παραθυρο βλεπω αυτα τα δυνατα δεντρα.

Εχουν μεγαλωσει. Γερα κλαδια, παχιά σκια κι εγω δυνατος.

Που θελω να καταλήξω,

Τα δυνατα δεντρα ειναι για δυνατους ανθρωπους,
γιατι αν βγω στο κηπο αδυναμος...

Πες ρε παιδι μου ο,τι κατι μου ετυχε στη δουλεια,
κατι οτιδηποτε στη καθημερινοτητα μου με εριξε.

Αυτα τα δυνατα δεντρα με τσαλαπατανε.
Υψώνονται , δυναμώνουν τις ενώσεις τους , αφηνουν το ανεμο να περνα με δυναμη απο τις φυλλωσιες τους και με τυραννάν.


Οταν διαλεγεις δυνατα δεντρα στο κηπο, περνεις και την αντιστοιχη απ-ελπιδα.

Και τωρα θα σας αποκαλυψω τι ειναι το καθε τι.

Ο κηπος ειναι το καλαμακι.

Το δεντρο ειναι η κοντινοτητα.

Ο ανεμος ειναι ενα σημαδακι πανω στην οθονη.

Α ξεχασα! Τα δεντρα μου ειναι αλμπινο και τραγουδανε σε αγνωστες γλωσσες.

Επισης πριν γινουν ολα αυτα εχω στο τραπεζακι του σαλονιου μια μανωλια.

Πως λενε στις ξενες σειρες...

μη με πατροναρεις.

Ακομα δεν εχουμε ξεπερασει καν το φοβο οτι θα αντιμετωπισουμε φοβους.

Ειμαστε φλωροι.

Μη πετας το σωμα σου στα σκουπιδια γιατι το πρωι θα απλωσεις το χερι σου να το αναζητησεις.

Μη πετας το νου σου στο βουρκο γιατι το βραδυ θα κοιταξεις στο καθρευτη και θα δεις χιλιαδες δαιμονια που θελουν χιλιαδες προσευχες για να φυγουν.
Και ποιος εχει χρονο για τοσες προσευχες.


Αν ειναι να σωσω κατι
ας ειναι η ομορφια μου.